over stuurlui.......

Onze Nederlandse taal kent nogal wat spreekwoorden waarvan wij vaak niet eens de achterliggende betekenis meer weten. Zo kennen waarschijnlijk heel veel mensen de uitspraak ‘in de aap gelogeerd’. Als je vraagt waar dit gezegde vandaan komt, moet men vaak het antwoord schuldig blijven. De eerlijkheid gebiedt mij dat ik de betekenis ook nog niet zo lang geleden te weten ben gekomen. Het schijnt, dat er in Amsterdam een bordeel is (of is geweest) dat de Aap heette. Bij de Aap nam men het in vroeger jaren niet zo nauw met de hygiëne, zodat zeelieden die deze locatie bezochten na een avondje stoom afblazen nogal vaak te maken kregen met luizen of vlooien. Het was voor hen niet mogelijk meer om verborgen te houden dat zij in de Aap gelogeerd hadden.
Een ander spreekwoord uit de scheepsvaart is ‘de beste stuurlui staan aan wal’. Toen ik in mijn jonge jaren nog wel eens een balletje mee trapte bij de plaatselijke blauwwitten, heb ik dat meerdere keren ervaren. Er was niet altijd begrip bij het Wapenveldse legioen voor de (vind ik zelf) geniale schijnbewegingen waarmee ik soms een mannetje wist te passeren. Met name wanneer ikzelf degene was die in de schijnbeweging trapte was het commentaar niet van de lucht. Meestal kwam de kritiek vooral van mensen die zelf nooit een deuk in een pakje boter hebben kunnen schoppen. Men hield niet van appartigheid, er moest gebuffeld worden tot je er bij neer viel en dat paste weer niet zo heel goed bij mijn speelse capriolen.
Aan dit spreekwoord heb ik de laatste tijd vaak moeten denken. In onze door corona beheerste samenleving lijkt ineens iedereen een viroloog te zijn. In ellenlange politieke debatten horen we politici het beleid van de regering en het RIVM bekritiseren om daarmee vooral de achterban naar de mond te praten. Naar mijn overtuiging is het slechts geroep vanaf de zijlijn door mensen die geen verantwoording hoeven te dragen, naar hoofdrolspelers, die zich binnen de lijnen dag en nacht uit de naad lopen om zo goed mogelijk het virus te bestrijden, terwijl ze maar heel weinig over dat virus weten.
De afgelopen tijd wordt er door sommige stuurlieden ook gedemonstreerd, alweer omdat ze het menen beter te weten dan de spelers in het veld. En natuurlijk, er zijn in de maatregelen wel twijfelachtige beslissingen aan te wijzen. Waarom mag je wel met een groep in je auto zitten en niet met diezelfde mensen op een terras een pilsje pakken? Maar er is blijkbaar bij stuurlui aan de wal nogal veel onwil om te accepteren dat weloverwogen beslissingen voor ongemak kunnen zorgen en zijn ze niet echt meer gewend dat het opgeven van eigen gemak voor een ander juist heel helpend kan zijn.
En natuurlijk is hetgeen mondiaal en nationaal gebeurt ook waar te nemen in kleinere verbanden. De kerk is daar een goed voorbeeld van. Ook in Oldebroek is zo goed en zo kwaad als het gaat geprobeerd om met respect voor de genomen maatregelen invulling te geven aan het gemeenteleven. De diensten worden inmiddels met beeld via youtube uitgezonden. De banken hebben plaatsgemaakt voor stoelen zodat er makkelijk anderhalve meter afstand gehouden kan worden en er is een registratiesysteem opgezet. Zo zitten we op zondagmorgen weer met een kleine honderd mensen in ons gebouw. En dankzij ons uitstekende luchtverversingssysteem (heet dat zo?) mag er zelfs gezongen worden. Binnen de lijnen is hard gewerkt om een en ander te realiseren. Vast en zeker zijn er ook onvolkomenheden aan te wijzen. Zo gaat dat als je met mensen werkt. Vooral als die groep mensen voor het overgrote deel bestaat uit goedwillende vrijwilligers, die meestal niet zijn opgeleid voor dergelijke klussen.
Het gaat niet ideaal en het kan ongetwijfeld beter. En wat naar mijn bescheiden mening daarbij heel goed kan helpen is dat de stuurlui aan de zijlijn zich binnen de lijnen gaan begeven en de handen uit de mouwen steken om met elkaar het schip dat kerk heet zo goed mogelijk op koers te houden. Met z’n allen moet het lukken. Om er nog maar eens een spreekwoord in te gooien:
hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
Doen jullie mee?

---