 We zijn alweer een jaar verder. Een jaar met veel binnen zitten, weinig ontmoetingen, veel berichten over besmettingen en heel veel discussies. Op tv is iedere avond wel iemand te zien die een ander licht werpt op de miserabele omstandigheden waarin de zeurderige, verwende nederlandertjes terecht zijn gekomen. Aan de gesprekstafel zit meestal ook wel iemand met een totaal andere mening. Meestal is er niet veel aan. Voor BNers gelden namelijk andere regels. Er kan maar zo door elkaar heen gepraat worden en men hoeft niet echt z’n best te doen om elkaar te begrijpen. Op sociale media gaat het er nog ruiger aan toe. Iedereen die anders denkt kan daar lekker anoniem en ongelimiteerd voor rotte vis worden uitgemaakt.
Toevallig kwam ik laatst na weer een zinloze avond tv kijken al zappend in een politiek debat terecht. We leven immers in verkiezingstijd. Een sympathieke kale, christelijke meneer die ik wel mag sprak met een mevrouw van een merk partij waar ik niet gauw op zal stemmen. Maar wat een mooi debat. Er werd echt (!) geluisterd naar elkaar. Er was respect voor elkaar waar te nemen en er werd verbinding gezocht op de punten waarover hetzelfde werd gedacht. Geen gestrekte benen, geen op de man of vrouw spelen. Een waardig debat door twee partijvertegenwoordigers die qua opvattingen best heel verschillend zijn. Nu zijn de verschillen tussen kerkmensen gelukkig veel kleiner. De onderlinge verschillen hebben meer met verpakking dan met inhoud te maken. Maar wat een verademing zou het zijn als de gesprekken in dezelfde sfeer zouden gaan als in dat tv debat. Elkaar in de ogen kijken. Respect voor wie de ander is (christenen geloven van zichzelf dat ze unieke, geliefde schepsels zijn, maar ze vergeten nog wel eens dat hetzelfde geldt voor hun geloofsgenoten met andere opvattingen), luisteren naar elkaars argumenten, proberen elkaars diepste motieven te snappen. En zoeken naar wat samenbindt. Zo hoort het te gaan. Lilian en Gert Jan bedankt voor jullie mooie voorbeeld. Ik heb er van genoten.
1 Comment
|
