 Nietsvermoedend zit ik op een herfstachtige ochtend een mailtje te typen. Plotseling valt het scherm van mijn pc weg, m’n huistelefoon geeft nog een laatste piep en het licht in m’n werkkamer valt uit. Ik zit zonder stroom. En natuurlijk, ik had het kunnen weten. Het elektriciteitsbedrijf heeft het keurig met een briefje kenbaar gemaakt. Maar omdat ik zeer getalenteerd ben in vergeten is de inhoud van dit briefje allang weer van de harde schijf in m’n geheugen gewist. Geen stroom…..wat nu?
Gelukkig is m’n laptop opgeladen en nogal zelfingenomen druk ik het powerknopje aan. Het startscherm met familiefoto komt zoals gebruikelijk keurig tevoorschijn, maar veel verder kom ik niet. Want voor e-mailen heb je een internetverbinding nodig en, je raadt het al, het modem werkt op stroom. Ondertussen voelt de radiator vlak naast me niet meer zo behaaglijk als ik van hem gewend ben. Ach natuurlijk, de verwarmingsketel op zolder produceert alleen warmte en warm water als hij op het lichtnet is aangesloten. Gelukkig heb ik nog wel net op tijd een potje koffie gezet en in de thermoskan gedaan, anders had ik het deze ochtend ook nog vol zelfmedelijden zonder koffie moeten stellen. En geloof me, dan ben ik lang niet zo aardig als anders. Na een toiletbezoek in donker – verdere details zal ik je besparen – besluit ik om maar een verhaaltje over afhankelijkheid te schrijven. Dat kan namelijk nog wel op een laptop zonder internet. Want dat realiseer je je dan wel ineens, wat zijn we als mensen afhankelijk geworden. Het energiebedrijf hoeft maar even de stekker eruit te trekken en Hartkamp zit blauwbekkend in z’n werkkamer verdwaasd naar z’n pikzwarte computerscherm te staren. Hoe lang gaat dit nog duren? En wat gebeurt er met de spullen in de diepvries? Welke mensen zitten nu te vergeefs op een antwoord van mij te wachten zonder dat ik het weet? En wat is het stil. Ik kan niet eens even lekker een muziekje van Lohues opzetten. Wat moeten we beginnen zonder stroom. Ondertussen ligt Kobus, onze Golden Retriever, heerlijk te snurken op de grond. Zo lang z’n baasje in de buurt is lijkt hij zich nergens druk om te maken. Het leven ziet er voor hem niet anders uit, stroom of geen stroom, hij slaapt er wel om. Misschien kan ik wel van hem leren. In feite hoef ik me helemaal niet druk te maken. Want in onze wereld is er, wat er ook gebeurt, Iemand die de touwtjes in handen heeft. En hij heeft belooft dat Hij de stekker er niet zomaar zal uittrekken. Lockdown, gedeeltelijk of helemaal, intelligent of oerstom, stroom of geen stroom, Hij is in de buurt. Maak je niet druk, Hij heeft het beloofd, Ik zal er zijn. Ondertussen zie ik dat mijn computer spontaan weer opstart en zelfs de verwarming wordt weer behaaglijk. Gelukkig we kunnen verder. Ik kijk naar Kobus…..hij slaapt rustig verder, voor hem is er niets veranderd. Wie doet hem wat, zijn baasje is immers in de buurt.
0 Reacties
|
