 Met schrik zie ik zojuist in mijn agenda dat ik deze maand weer geacht wordt enkele woorden aan het papier toe te vertrouwen voor ‘Hartig en Gekruid’. Heel vaak is het zo dat ik al weken van te voren iets heb verzonnen en de mailbox van de dames van de afdeling Communicatie vul met mijn gedachtenspinsels. Meestal bestaan mijn schrijfsels uit alledaagse gebeurtenissen van waaruit weer een link te leggen is naar de Bijbelse Boodschap. Maar hoe ik ook prakkiseer, er wil me niets te binnen schieten. Ik zit tamelijk inspiratieloos naar m’n laptopscherm te staren. Ik weet het even niet…..
Wat ik wel weet is dat ik geen zin heb om over corona te schrijven. Zoals de meeste mensen ben ik er zat van, maar daar wil ik een ander niet mee vermoeien. Toen ik laatst bij iemand klaagde dat ik nogal veel thuis moet werken, gaf de ander aan, dat dit in ieder geval betekent dat ik en een thuis heb en dat ik werk heb. Met andere woorden, je hebt niks te klagen. En daar had de betreffende persoon weer groot gelijk aan. Nu heb ik, zoals heel veel medelanders, de afgelopen tijd wel met verbazing het politieke debat gevolgd, nadat mevrouw Kajsa Ollongren gefotografeerd is met een papier onder de arm waarop informatie te lezen was die niet voor publicatie bedoeld is. Voor haar politieke tegenstanders dè kans om er een flinke zaak van te maken en voor onze demissionaire premier was het balanceren op een stoel waar de ene na de andere poot onder weggezaagd werd. Interessant om te zien hoe de één z’n stinkende best deed om informatie onder de pet te houden en hoe de ander juist erop uit was om achter elke gebeurtenis een onzuivere bedoeling te ontwaren. Er gebeurt dus genoeg, maar waar met deze soap een link naar het christelijke wereldje gelegd kan worden, ik kan het niet verzinnen. Het is toch niet voor te stellen dat doemineer Kasper of veurganger Peter op de parkeerplaats gefotografeerd wordt met de preek onder de arm en dat een rechtzinnige waakhond daarin dingen signaleert die in strijd zijn met onze uitgangspunten, waarna tijdens een ledenvergadering tot diep in de nacht, beslist wordt dat de betreffende prediker z’n leven moet beteren? Nee, met een dergelijke gebeurtenis is onmogelijk een brug te slaan. Want voor zulke malligheden moet je in de politiek zijn en niet in de kerk. Toen op de ochtend van Goede Vrijdag bleek dat onze demissionaire premier in staat was gebleken om op een stoel met één poot te blijven zitten, vroeg een partijleider van een van de christelijke partijen zich af of hij zichzelf nog wel zag samenwerken met de premier in een volgend kabinet. De liberale medestanders van de premier bleken toen ineens zeer ‘biebelvaste’ te zijn en vergeleken de bewuste partijleider prompt met Judas die z’n beste Vriend verraadde op Goede Vrijdag. Die vergelijking sloeg natuurlijk nergens op, want Judas’ Vriend was overduidelijk onschuldig en geen jokkebrok met een slecht geheugen zoals onze premier. Maar toch ben ik dankbaar voor deze vergelijking. Want zodoende gaven de gebeurtenissen in den Haag toch nog de mogelijkheid om een brug naar Goede Vrijdag en Pasen te slaan. Want het gekissebis in den Haag is maar kleinschalig gedoe in de marge in vergelijking met het wereldnieuws dat er op Golgotha is afgerekend met al ons menselijk gekonkel en dat in alle vroegte van de zondag daarna het universum z’n adem inhield toen er in de buurt van Jeruzalem een grote steen werd weggerold en zelfs de dood niet bij machte bleek te zijn om de Gekruisigde in het graf te houden. Eén ding weet ik zeker, terwijl ons volkje zich druk maakt over het nieuws uit politiek Den Haag hebben wij met Pasen in de kerk toch echt veel beter Nieuws te horen gekregen!
0 Comments
|
