 Ongetwijfeld herkent u bovenstaande regel als een fragment uit één van de evangelische toppers Samen in de naam van Jezus. De Geest spreekt alle talen…. Daar moest ik aan denken toen ik terugdacht aan de afgelopen weken. In de eerste plaats natuurlijk het Pinksterfeest. De geboortedag van de christelijke gemeente. Bij de torenbouw van Babel onstond er verwijdering tussen mensen en volken omdat men elkaar niet meer verstond, op de Pinksterdag in Jeruzalem gebeurde het tegenovergestelde: mensen hoorden Gods grote daden verkondigen in hun eigen taal. Op die manier liet God zien dat Hij wilde dat het Evangelie van Jezus de wereld zou ingaan, van Jeruzalem, naar Judea, Samaria, tot het uiterste van de aarde (Hand.1:8).
Nu is dat horen van Gods grote daden in je eigen taal niet een vanzelfsprekendheid. Toen we met een aantal gemeenteleden een reis naar Roemenië maakten hebben we tijdens de kerkdiensten die we daar bezochten gemerkt dat er maar zo een uur voorbij kan gaan zonder dat je door hebt waar de dienst over gaat. Als voorganger werd ik geacht op een apart bankje plaats te nemen voor in de kerk, zodat iedereen me goed kon zien. Dan moet je toch in ieder geval de indruk wekken dat je aandachtig luistert. Maar dat viel niet mee. Het enige herkenningspunt voor mij was de naam van Pontius Pilatus tijdens het voorlezen van de geloofsbelijdenis en een enkele melodie van een Psalm of lied. Gelukkig hebben we in de gesprekken die we gevoerd hebben gebruik mogen maken van een bekwame tolk en verder hebben we ons in de verschillende ontmoetingen met de broeders en zusters daar, met handen en voeten en ‘huis-tuin-keuken-engels’ aardig kunnen redden. Nu we het toch over vreemde talen hebben: ik mag dan wel van de Veluwe komen, maar tijdens de Roemeniëreis heb ik ook weer verbaasd gestaan over het o zo fraaie Oldebroekse dialect. Er blijken toch heel wat woorden te zijn die nooit de bult die Wapenveld van Oldebroek scheidt zijn overgewaaid. Want ik wist niet wat ‘hiemperig, een schoere, geen sloek op krieg’n, sloerig, poesterig, podderig, knochterig, kacherig, schoeverig, heuzelefitlokk’n, en vernimstig’ betekende, maar nu weet ik het. Dus mocht u één van deze woorden niet kennen, vraag gerust. Ik spreek lang niet alle talen, maar het Oldebroeks gaat me steeds beter af.
0 Comments
|
