 Kennen jullie dat ook? Dat gevoel dat je de hele dag moet kiezen? Het begint al ’s morgens vroeg bij het aankleden. Welke kleren doen we deze keer aan. Ingewikkeld. Generaties lang hebben vrouwen gezorgd dat er voor hun mannen iedere ochtend bij elkaar passende kleding klaar lag. Maar ja, dat zijn vervlogen tijden. Red je er maar mee. En dan het ontbijt. Wat doen we vandaag op ons brood? Nu zijn dit nog vrij simpele keuzes. Er zijn ook heel wat keuzes die minder makkelijk te maken zijn. Keuzes die te maken hebben met je opleiding of maatschappelijke carrière bijvoorbeeld. Het zou jammer zijn als je later moet concluderen dat je precies het verkeerde vakkenpakket hebt gekozen. Of de keuze met wie je je leven zult gaan delen. Stel je voor dat de vermeende ware Jakob ineens een bedrieglijke Laban blijkt te zijn. Daar wil je toch niet levenslang aan vast komen te zitten. Al die keuzes, vind je het gek dat je er doodmoe van wordt. We leven in een maatschappij met een hoog tempo en ook met hoge verwachtingen. En in zo’n maatschappij is keuzes maken aan de orde van de dag. De overvloed aan opties kan zorgen voor een flinke portie stress. Nu heb ik onlangs besloten het mezelf makkelijker te maken door de broodbelegkeuze op te lossen. Ik ga gewoon iedere dag hetzelfde op brood nemen. Ik neem dagelijks chocoladepasta op brood met daarbij een beker karnemelk en op zondagmorgen eet ik, om de zondag toch een beetje apart te laten zijn, brood met vlokken met twee koppen koffie erbij. Zodoende vermindert mijn broodje pasta de stress in mijn complexe bestaan. Scheelt een slok op een borrel. Gelukkig hebben Marja en ik onlangs het gestreste leven weer even mogen ontvluchten. We hebben heerlijk uitgewaaid in het ruige landschap van de Highlands in Schotland. En het mooie was dat we praktisch geen enkele keuze zelf hoefden te maken. De vrouwelijke helft van een bevriend echtpaar, met wie we voor de vijfde keer de Noordzee zijn overgevlogen, schijnt het namelijk erg leuk te vinden om een reis te organiseren. En wij vinden het ook heel erg leuk dat zij het leuk vindt. Zij verzorgt de vliegtickets, regelt de B&B’s voor onderweg, zoekt het vakantiehuisje uit, regelt een huurauto en weet zelfs via internet de wandelingen in de buurt van ons verblijf uit te stippelen. Allemaal dingen die stuk voor stuk bij mij een zenuwinzinking zouden kunnen veroorzaken. Maar heerlijk, het enige dat van ons verwacht wordt is dat we meegaan, meewandelen en meehelpen bij het opmaken van het proviand. En dat ging prima. De enige echt stressvolle keuze die ik me van deze vakantie kan herinneren was de vraag of ik nog verder zou meegaan tijdens een risicovolle bergwandeling. Terwijl mijn lieftallige echtgenote ontspannen, met de handen in de zakken, omhoog rende, liep ik me met het angstzweet op het voorhoofd af te vragen of ik werkelijk voldoende vertrouwen in mijn hemelse Vader heb of Hij een engel zou gebieden om mijn voet voor struikelen te bewaren of niet en anderzijds - je gedachten vliegen echt alle kanten op op zo’n moment - vroeg ik me af of ik wel voldoende verzekerd zou zijn, voor het geval dat….. nou ja, je weet wel. Uiteindelijk ging het prima (okay…. redelijk) en zijn we weer veilig thuis. Maar juist nu, terwijl de werkzaamheden weer veel van onze tijd opslokken, waagt vrouwlief het om me er aan te herinneren dat er voor de aankomende zomer ook nog een vakantiebestemming gevonden moet worden. En deze keer zijn we daar zelf verantwoordelijk voor. Geen vrienden of kinderen die het even oplossen. We draaien er zelf voorop. Eerst een land uitzoeken, dan een gebied en dan het internet afsnorren naar een charmante camping die wel comfortabel moet zijn maar ook weer niet te veel op een pretfabriek mag lijken. Wat een keuzes moeten er weer gemaakt worden. En zulke zoekacties kosten altijd meer tijd dan je beschikbaar hebt. Wat is vakantie toch vermoeiend…. Vermoedelijk zal ons huwelijk ook deze hobbel wel weer doorstaan en mogen we na de vakantie vertellen wat onze bestemming is geweest en ook of het gelukt is om zonder stress het nieuwe seizoen in te gaan. Maar zover is het nu nog niet. Eerst nog die ene keuze voor een camping maken en daarna….. als er dan toch nog weer gekozen moet worden, kies ik gewoon even voor een paar weken niks. PS: We hebben een ontspannen vakantie in de Auvergne gehad :)
0 Comments
|
