Hoera, ik ben vernoemd!

Het is dan toch eindelijk gebeurd: ik ben vernoemd! Want laten we eerlijk zijn, opa's en oma's hebben wat het vernoemen betreft de tijd niet mee. Dat lijkt op het eerste gezicht in Oldebroek en omgeving nog wel mee te vallen. Daar kan het nog voorkomen dat in iedere generatie van een familie meerdere mensen met de naam ‘Helmig’ voorkomen, bijvoorbeeld. Terwijl die naam in andere families, voor zover ik weet, niet of nauwelijks voorkomt. Maar wie zich wat verder verdiept in de voornamen in Nederland, weet wel dat er veel is veranderd. Finn of Milan staan nu in de voornamen top tien, daar hadden we een paar jaar geleden nog nooit van gehoord. 
Zoals u misschien weet heb ik de voorletters ‘GP’. Dat die ‘P’ voor ‘Peter’staat had u waarschijnlijk al wel geraden, maar die ‘G’ heb ik te danken aan mijn inmiddels overleden opa van moeders kant. Die staat voor ‘Gerard’. Mijn ouders hebben het blijkbaar nodig gevonden om in ieder geval in de doopnaam nog iemand uit het voorgeslacht te vernoemen. Ik moet eerlijk belijden dat wijzelf,toen wij kinderen kregen, er al wat minder serieus mee omgingen. We vonden het mooi om de roepnaam een bijbelse naam te laten zijn en in de tweede naam was er dan nog heel vaag iets te herkennen van een opa of oma. Maar ja, nu zijn we weer een generatie verder, en tot nu toe komen wij er bekaaid af. Onze dochter en schoonzoon willen er niets van weten: in geen velden of wegen een opa of oma te vinden bij de keuze van de namen van onze kleinkinderen. 
Maar nu is het dan toch zo ver! Niet dat er een opnieuw een kleinkind is geboren, dat duurt nog een paar maanden. Nee, het is anders. De organisatoren van de biggenrace op de familiedag vonden het nodig om één van de biggen ‘Peter Hartkamp’ te noemen. Fijntjes was er bij het arme dier een dikke streep over de rug geschilderd. Mocht u het niet weten: omdat Wapenvelders vaak ‘padden’worden genoemd, wordt er nog wel eens geïnformeerd of ik ook ‘een streep over de rugge’ heb. Toen ik informeerde naar de namen van de andere biggen bleek dat ook ds.‘Kasper Kruithof’ uitverkoren was. Onze biggen moesten het tegen elkaar opnemen. Nu moet ik bekennen dat ik de biggenrace niet echt gevolgd heb. De spanning werd me te groot. Maar er gingen geruchten dat de beide voorgangers niet erg best door hetzelfde poortje wilden. Geen best getuigenis, dat begrijpt u. 
Nadat de biggen afgevoerd waren begaf het Vrije Evangelische kerkvolk zich naar de barbecue. Of het vlees dat naar binnen werd gewerkt ook afkomstig was van die zelfde biggen is me eerlijk gezegd niet helemaal duidelijk geworden. Aan de manier waarop het volk aanviel zou je het wel zeggen. Krachtig werd er met de vork in de speklappen geprikt, als ware het de doemineer of veurganger zelf waar men de tanden inzette . 
Het was een mooie dag met elkaar. En wat hebben veel mensen zich ingezet om deze dag tot een succes te maken. Geweldig! Dit soort dagen ervaar ik altijd als bijzonder samenbindend. Want wat die biggen niet erg lukte, bewerkt zo’n dag wel: we gaan met elkaar door één en dezelfde deur! (Johannes 10:7)

---