 Ik schrik altijd een beetje als die vraag weer komt of ik iets wil schrijven in de ‘huis-aan-huis Kerstkrant’ van de kerken in Oldebroek. Want wees eerlijk, wat moet je nu weer schrijven? Natuurlijk Kerst is de geboorte van Jezus, twee jonge ouders voor wie geen plaats was in de herberg, midden in de winternacht (?), het kindje in de kribbe, de zingende engeltjes, romantische schaapjes, herdertjes bij nachte in het veld, mysterieuze wijzen op kamelen, een os en een ezel die het hele gebeuren verdwaasd in zich opnemen. Dat verhaal moet altijd weer verteld, het hoort erbij, vinden we.
Nu las ik niet zo lang geleden weer eens het boekje ‘Het bezoek’ van Adrian Plass. Het boekje beschrijft dat Jezus – de Grondlegger noemt Plass Hem - terugkomt om een bezoek te brengen aan de kerk. En dat bezoek van die Grondlegger zet de hele boel op de kop in die kerk. Zelfverzekerde praters veranderen in twijfelaars. En mensen met ernstige problemen worden opeens een stuk vrolijker. Een broeder die ongeveer beschouwd wordt als een halve heilige, biecht een hele rij schokkende zonden op. Eén ding is zeker: het spel is uit, het is afgelopen met het ‘doen alsof’. Eén van de indrukwekkendste scènes in het boekje is hoe de Grondlegger zijn verjaardag beleeft: Kerst. De verteller schaamt zich voor Kerst. Hij wil niet dat de Grondlegger zou zien wat ervan geworden is. Wat zal Hij doen? Het geld, het eten, de steeds duurdere cadeaus, de dronkenschap, de nèt iets te intieme zoenen aan het eind van de kerstborrel op het werk, het eenmaal per jaar lief-en-aardig-doen, dat vaak niet meer is dan een uitstel van vijandelijkheden. Het is allemaal zover verwijderd van de soberheid van Zijn geboorte en de eenvoud van Hem zelf. De schrijver herinnert zich de gebeurtenissen in de tempel zo vele jaren geleden. Jezus dreef de kooplui de tempel uit. Wat zal Hij nu doen als Hij op kerstavond in de Kalverstraat komt? Ik ga niet het hele boekje navertellen. U kunt het beter zelf kopen, u hebt het trouwens in twee uur uit, dus ook als u niet zo’n lezer bent, zou het best iets kunnen zijn voor een regenachtige zondagmiddag…. wat mij in ieder geval opvalt is dat de Grondlegger op geen enkele manier wil voldoen aan wat men van Hem verwacht, en dat alles dat in de weg staat en het zicht op het hart van Zijn Vader wegneemt, moet wijken. Weet u, ik ben helemaal niet tegen lekker eten, een gezellige Kerst, met kaarsen en lichtjes. Integendeel, ik houd er wel van. Ik geniet er ook van en het mag van mij ook best een witte Kerst worden als u daar blij van wordt. Het is u van harte gegund. Maar toch wil ik mezelf en ook u als lezer die lastige vraag blijven stellen: mag Hij er bij zijn? Mag Hij de eregast zijn? Kerstfeest betekent immers Christusfeest! Het gaat om Hem, we vieren dat Hij kwam. Het Kind dat kwam voor het kruis. Het kruis dat allesbepalend is voor uw en mijn toekomst! Een betekenisvolle Kerst gewenst.
0 Reacties
|
