Piet en donald

'​Terwijl ik achter mijn computer de eerste woorden van deze column schrijf worden de nieuwsberichten beheerst door twee gebeurtenissen. Aan de ene kant is daar de intocht van Sinterklaas met strenge politiebewaking. Ik merk aan mezelf een zekere mate van irritatie omdat een, in mijn ogen, onschuldig kinderfeestje verworden is tot een politieke discussie. Typisch Nederland om iets wat een gezellig volksgebeuren moet zijn te verknallen met – al dan niet vredelievende – demonstraties. Wie voorstander is om Piet toch vooral zwart te laten, kan, zonder dat hij of zij dat wil, voor een racist worden aangezien. En andersom, wie onder geen beding onze zwarte medelanders voor de schenen wil schoppen wordt spelbederf verweten. Hij wordt gelabeld als de één of andere linkse rakker die geen respect heeft voor onze Nederlandse cultuur, alleen omdat hij omwille van de onderlinge vrede Piet een metamorfose wil laten ondergaan. Eerlijk gezegd weet ik het antwoord niet. Nooit heb ik zelf tijdens de viering van Sinterklaas bedacht dat een zwarte Piet wel heel erg kwetsend zou kunnen zijn voor gekleurde medemensen. Maar de eerlijkheid gebiedt me ook om te zeggen dat ik niet kan invoelen wat het is om een gekleurde medemens te zijn in een ‘wit land’ terwijl je voorouders als ‘zwarte knechten’ naar ’witte landen’ zijn getransporteerd in een periode die wij nog altijd vol trots de Gouden Eeuw noemen. Misschien moeten we Klaas wel zwart schilderen en Piet wit laten, en zodoende laten zien dat we echt geen onderscheid willen maken.
Hoe het ook gevierd gaat worden, ik heb er wel weer zin in. Voor ons gezin betekent het altijd flauwekul-cadeautjes met daarbij melige gedichten waarin we elkaars bloopers en typerende karaktereigenschappen uitvergroten. Elkaar gekscherend op de korrel nemen kan namelijk prima als je het goed hebt met elkaar. Die gezelligheid zal ons niet worden afgenomen, daar verandert de kleur van Piet helemaal niets aan.
De tweede gebeurtenis is natuurlijk de presidentsverkiezing in Amerika. Donald Trump heeft tegen alle verwachtingen in gewonnen. Wat mij betreft geldt hier hetzelfde als bij Piet. Ik weet niet wat ik er van moet vinden. Er zijn christelijke leiders in ons land die met grote zekerheid durven te verkondigen dat de overwinning van Trump een gebedsverhoring is in verband met zijn anti-abortus standpunt. Anderen weten aan de hand van Oudtestamentische profetieën met zekerheid te vertellen dat het einde der tijden nu met rasse schreden nadert. Ik weet het gewoon niet…..Hoewel ik mezelf absoluut als pro-life zal willen omschrijven lijkt het me niet verstandig om iemands politieke handelen alleen door deze bril te bekijken. Er zijn meer belangrijke items. Hoe om te gaan met wereldvrede, het milieu, vluchtelingen, arm en rijk, om maar wat te noemen? En bovendien is het gezien zijn onsmakelijke uitlatingen nog maar zeer de vraag of onze Donald wel zo’n gezinsman is als hij graag wil laten voorkomen.
Als woord en daad zover uit elkaar liggen, lijkt het me voor een Amerikaans burger een hele crime om uit te leggen aan je kinderen dat deze meneer als een soort ‘vader des vaderlands’ hèt voorbeeld van de ideale Amerikaanse burger zal gaan vertonen.
Terwijl de kranten en de nieuwszenders zich druk maken over Piet en Donald maken de kerken in de wereld zich weer op voor het kerstfeest. De Koning zelf is onder z’n onderdanen komen wonen. Mens onder de mensen. Deze fascinerende gebeurtenis moet jaar in jaar uit gevierd worden. We hebben niet voor niets eeuwen geleden besloten de wereldgebeurtenissen te dateren in het aantal jaren voor - en na Christus. Iedere kalender en agenda verwijst naar de stal van Bethlehem!
Hoe het met Piet en Donald moet in de toekomst….ik zou het niet weten. Maar dat er Iemand is die ook het nieuwe jaar in z’n hand zal hebben, daar hoeven we geen seconde aan te twijfelen. Want ook voor 2017 geldt dat het Anno Domini (het jaar onzes Heren) is!

---