joods-christelijk?

​Ineens werden we ons bewust van het drama dat zich afspeelt in de wereld. Een klein driejarig jongetje spoelt levenloos aan op het Turkse strand. Hoewel er al heel wat kinderen en volwassenen zijn omgekomen tijdens de risicovolle oversteek over de Middellandse Zee, lijkt dit driejarige slachtoffer van de mensensmokkelaars ‘het gezicht’ van de migrantencrisis te zijn geworden.  In de media  wordt deze vraag gesteld: “Als zelfs de foto van dit kind de houding ten opzichte van vluchtelingen niet verandert, wat dan wel?”
Even lijkt het erop. Door velen wordt emotioneel gereageerd. Maar nu de meeste Europeanen de tranen uit de ogen hebben gewreven en weer met beide benen op de grond staan, lijken de meningen nauwelijks veranderd. Op slechts enkele kilometers van ons eigen dorp verwijderd wordt er een heftige discussie gevoerd over een AZC en jammer genoeg wordt het verweer van de plaatselijke bevolking door de populisten in de politiek als een goed voorbeeld aangehaald. Een twijfelachtige eer. Het overgrote deel van de bevolking is bang. Bang voor eigen veiligheid. Ze ziet de komst van de vluchtelingen als bedreiging. Maar de vraag stellen, of hiermee de bedreiging door ‘eigen volk’ van een hardwerkende burgervader gerechtvaardigd is, is diezelfde vraag beantwoorden. Voor wie moeten we banger zijn?
In de politiek beweert een nep-democraat dat de enige juiste Joods-Christelijke reactie op de vluchtelingenstroom het sluiten van de grenzen is. Nu ben ik niet helemaal vreemd in de Joods-Christelijke traditie. Meer dan gemiddeld heb ik gelezen in de heilige boeken van Joden en Christenen. In het voor Jood en Christen gezaghebbende boek Leviticus (19:34) staat het volgende: Als een onder  u geboren Israëliet zal u de vreemdeling gelden, die bij u vertoeft; gij zult hem liefhebben als uzelf, want gij zijt vreemdeling geweest in het land Egypte.
Het zou mij geen moeite kosten om deze tekst aan te vullen met andere gedeelten uit de heilige boeken die laten zien dat de zwakke, zieke, arme, kwetsbare medemens een veilige plaats geboden moet worden. En daarom zie ik absoluut geen overeenkomst tussen het Joods-Christelijke gedachtegoed en de uitlatingen van deze hoogblonde politicus die beweert dat gedachtegoed te verdedigen. Natuurlijk is het goed om verstandig om te gaan met al die mensen die ons land binnenkomen. En het is inderdaad niet heel handig om een klein Drents dorpje met nog geen 150 inwoners te overspoelen met 1400 asielzoekers of in de omgeving van een Joodse wijk Syrische vluchtelingen te huisvesten. Maar dat neemt niet weg dat er medemensen aan de grenzen van ons land kloppen. Ik meen dat dit ook al eens eerder is gebeurd. Voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog heeft Nederland vluchtende Joden uit Duitsland niet binnen gelaten. We weten nu wat er met deze mensen is gebeurd. Ik neem aan dat ieder weldenkend mens zich daar nog steeds voor schaamt. Mocht in ons land blijken dat een meerderheid van de bevolking voor sluiting van onze landsgrenzen is, dan mogen we ons afvragen of onze kinderen zich straks ook voor ons zullen moeten schamen. Als het zover komt, wat ik niet hoop, dan kunnen we ons niet meer beroepen op het Joods-Christelijke gedachtegoed, maar dan wordt het hoogste tijd om er naar terug te keren! 

---